banner-studiemiddag-160617

Op 31 mei, op Internationale MS Dag verschijnt mijn eerste kinderboek: Een Moeder vol Stoplichten. Op 16 juni 2017 organiseert Uitgeverij SWP een symposium rondom de thematiek van Een Moeder vol Stoplichten.

Meer informatie vind je op de site van het symposium ‘De impact van een zieke ouder op kinderen’.

Ook in 2020 geef ik Outdoor Meditatie op een van de mooiste plekken in Nederland: Het Nationaal Park De Hoge Veluwe. De ruimte, de afwisseling van het landschap, de flora en fauna: alleen al aankomen in het park geeft rust en ruimte.

Outdoor Meditatie is een bijzondere ervaring. Je mediteert buiten in de natuur. Je ervaart de elementen lucht, water, aarde en warmte (vuur) letterlijk om je heen. Door je te verbinden met de elementen ervaar je hoe je als mens verbonden met de elementen en hoe je er onderdeel van bent. Outdoor Meditatie verruimt je perspectief op jezelf omdat de natuur je meeneemt naar een ander perspectief op het menselijk zijn.

Inschrijving via de site Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Zie voor meer info over Outdoor Meditatie: www.anaya.nl 

Morgen zijn de verkiezingen. En nog nooit in mijn leven heb ik de verkiezingen zo spannend gevonden. En niet alleen de verkiezingen ook de wereld en de transformatie waarin deze zich bevindt, houdt mij bezig: in gesprekken met mensen om mij heen, maar ook innerlijk – ik droom er zelfs over. De buitenwereld dringt zich naar binnen.

Het duurde even voordat ik ontdekt had waar precies om ging. Totdat ik besefte dat ik de afgelopen tijd eigenlijk van een droom beroofd ben. Een droom dat de moderne mens in staat zou zijn een nieuwe mensheid neer te zetten. Een mensheid met mededogen, met liefde voor de ander. Een mensheid waarin iedereen gezien en erkend wordt. Een mensheid waarin voor iedereen op deze aarde een plek is, een plek om te leven en te zijn.

Natuurlijk zag ik dat de wereld daar voortdurend in faalde maar ik had ergens het geloof dat we daar als mensheid wel naar op weg waren en dat – wie weet ooit, over vele generaties – de mensheid erin zou slagen in vrede en liefde te leven. Nu weet ik niet waar de wereld naar op weg is. Ik hoor geen toekomstvisioenen, ik zie geen visionaire leiders. Ik hoor en proef vooral angst.

De wereld lijkt te worden overgenomen door leiders die vanuit angst regeren, angst voor verlies aan macht, angst voor het vreemde, angst voor het onbekende. Of zij regeren uit pijn van miskenning of frustratie dat hen niet toekomt waar zij recht op hebben. Zij sluiten uit, bouwen muren, liegen, verzinnen een waarheid. Maar de leiders staan niet op zichzelf. Zij komen voort uit een samenleving waarin blijkbaar voedingsbodem is voor deze levenshouding. Een houding waarin we vooral naar ons zelf kijken en bang zijn voor wat we eventueel zouden kunnen verliezen.

De hedendaagse leiders slagen erin steeds meer mensen naar zich toe te trekken die dit gevoel herkennen en zich veilig voelen bij hen omdat ze erkend worden in hun angst. Hoe is het mogelijk vraag ik me af dat zoveel mensen zich miskend voelen, zich niet gezien voelen, zich geen raad weten met de wereld?

Of is het inherent aan het menselijk zijn? Sinds mensenheugenis trekt de mensenkaravaan over de aarde en strijkt neer waar leven te vinden is, waar overlevingskansen zijn, waar kinderen in vertrouwen en met toekomstperspectief groot kunnen worden. De mensenkaravaan komt soms op plaatsen aan waar strijd ontstaat, waar het vreemde niet wordt omarmd. En er ontstaat een zoektocht naar het samen laten gaan van nieuwe culturen, soms slaagt de mensheid erin, soms niet. En toch trekt de karavaan altijd weer verder. Voortgedreven uit een verlangen naar een beter leven.

Maar als het verlangen naar een betere wereld zo eigen is aan de mens dat hij er voortdurend naar op zoek gaat, is het dan toch niet mogelijk om als mensheid zo samen te leven dat iedereen in vrede, liefde en vertrouwen kan leven?

‘I have a dream’ , zei Martin Luther King ooit. En Martin Luther King liet zien dat dromen niet alleen dromen zijn maar ook werkelijkheid kunnen worden. Als alle kleine stemmen zich maar verenigen. Alles begint bij iedere kleine stem. Het zijn de kleine stemmen van alle mensen samen die de wereld vormen, ons land besturen.

Het is die kleine stem die ik – hoezeer deze stem misschien door anderen als een illusie of misschien zelfs als een utopie wordt weggewuifd– wil blijven koesteren. Want ik geloof er in dat ieder mens ongeacht afkomst, religie, opleiding, geslacht, politieke voorkeur of welke identiteit dan ook deze kleine stem met zich meedraagt, deze kleine stem van verlangen naar liefde, vertrouwen en vrede.

Ik droom vandaag, morgen, overmorgen en de dagen die zullen komen dan ook mijn droom van liefde, vrede en vertrouwen. In de hoop dat op een dag de mensheid in staat zal zijn ook daadwerkelijk in vrede en liefde te leven. Tot in alle uithoeken van de wereld.

‘Komt er nu een derde wereldoorlog?’ vroeg mijn dochter een paar dagen nadat Trump de verkiezingen had gewonnen.

Ik was even stil.

‘Nee, nu niet,’ zei ik,  en dacht snel na, ik wilde haar een eerlijk antwoord geven, die vraag had ook door mijn hoofd gespookt en in de media was er hier en daar zelfs al over gespeculeerd, ze keek mij ongeduldig aan, ik moest snel antwoord geven wilde ze mijn antwoord nog geloofwaardig vinden, ‘ we weten het niet,’  zei ik snel, ‘niemand weet wanneer er een oorlog komt, begint of eindigt.’

Het niet-weten gaf een opluchting. Dat wat ik snel even had gezegd, gaf ineens heel veel ruimte. Ik hoefde geen antwoord te geven. Ik wist het antwoord niet.

Misschien zo dacht ik even later toen zij al weer buiten aan het spelen was, ligt in het niet-weten ook de mogelijkheid om ons een houding te geven ten opzichte van de ontwikkeling in de wereld. Niet een niet-weten van de kop in het zand, maar een niet-weten waarin dus ook nog het tegenovergestelde mogelijk is.

Waarin het doemscenario zoals dat de afgelopen tijd herhaaldelijk over ons is afgekondigd niet per definitie al gewonnen heeft, waarin we niet fatalistisch ons lot hoeven af te wachten, waarin we niet bang hoeven te zijn maar deze angst juist omzetten in mogelijkheden. In perspectief.

Het Institute for Advanced Study in Princeton (waar Robbert Dijkgraaf de scepter zwaait – bekend van DWDD colleges) is niet zozeer fascinerend om de grote denkers die er hebben gezeteld zoals Albert Einstein en Kurt Gödel maar vooral om de tijd en ruimte die er aan wetenschappers wordt gegeven om tot nieuwe inzichten te komen. Ze mogen er zoveel boswandelingen maken als ze willen, ze mogen lanterfanten, muziek maken. Er zijn geen verwachtingen, niemand wordt ergens op afgerekend. Er is een vrije ontdekkingsruimte waar ze als spelende kinderen samen zijn.

Albert Einstein (1879 – 1955)

Het zijn immers de momenten van vrije ruimte waarin nieuwe inzichten opborrelen en er nieuwe ontdekkingen worden gedaan. Het zijn met andere woorden de parels van het niet-weten die tot grote ontdekkingen en nieuwe wereldbeelden leiden.

Misschien kunnen we zelf een kleine IAS-Princeton met ons meedragen en het niet-weten omarmen. Door stil te vallen, boswandelingen te maken, door te lanterfanten, door samen te zijn en te praten zonder dat we van tevoren al hebben bepaald wat het doel of de uitkomst van het gesprek zou moeten zijn. Misschien dat we zo zonder dat we het weten een nieuwe weg in slaan, een weg richting begrip, vrede en hoop in plaats van weerstand, destructie en chaos.

We hoeven daarvoor niet te wachten op wat de huidige of toekomstige wereldleiders te zeggen hebben of welke berichten ons via de media bereiken. We kunnen daarvoor zelf in actie komen.

Door ons zelf de ruimte te geven om te ‘spelen’, ons niet te laten verstrikken in het idee dat de wereld gekanteld is en de toekomst al bepaald.

We kunnen namelijk ieder moment van de dag onze eigen vrije ruimte innemen, het niet-weten omarmen, vertrouwen op wat het zal brengen en zo wellicht zonder dat we het weten de toekomst mede vorm geven.

IN MEI 2017 VERSCHIJNT ‘EEN MOEDER VOL STOPLICHTEN’

Een lees- en doeboek voor kinderen over MS.

Het is mijn eerste kinderboek, geschreven naar een idee van Fiona Sie, illustraties zijn van Karst-Janneke Rogaar. Het is nu al te bestellen bij nino kinderboeken.

Korte inhoud:

Amelie is 9 jaar als haar moeder plotseling ziek wordt. Ze begrijpt niets van de ziekte van haar moeder. Het enige dat ze weet is dat het een rotziekte is die nooit meer overgaat. Thuis is opeens helemaal geen fijn thuis meer. Ze weet zich geen raad met haar gevoelens. Soms is ze heel boos, dan weer heel verdrietig. En soms ook gewoon wel vrolijk, maar mag dat wel als je moeder zo ziek is? Ze heeft het idee dat niemand haar begrijpt. Ook haar kleine broertje Jonathan en haar grote zus Nina niet. Behalve haar oude buurman. Hij lijkt wel te willen luisteren en geeft haar soms ook nog goede raad. Zo’n goede raad dat ze op zoek gaat naar een slimme dokter die haar moeder beter kan maken. Maar dat lukt natuurlijk niet. Wel schrijft de dokter haar een mooie brief en leert Amelie en vooral ook haar gezin hoe ze de ziekte een plek in hun leven kunnen geven.

Een Moeder vol Stoplichten Is een spannend en ontroerend lees- én doeboek voor kinderen van 7 – 11 jaar. De hoofdstukken worden afgewisseld met verschillende opdrachten zodat de lezer ook met hetgeen gelezen is zelf aan de slag kan en zo ook op een andere manier ontdekt wat MS is en wat het betekent in het dagelijks leven. Het boek geeft aanknopingspunten om in een gezin met elkaar in gesprek te gaan of in een therapeutische setting mee te werken. Maar het is bovenal ook gewoon een heel mooi en fijn boek om zelf te lezen of voor te lezen en zo beter te begrijpen wat er allemaal gebeurt als iemand plotseling MS krijgt.

Naar een idee van klinisch psycholoog en kinder- en jeugdpsychotherapeut Fiona Sie die zelf MS kreeg. Het is het eerste kinderboek van auteur Beitske Bouwman die eerder vier romans bij Uitgeverij Querido publiceerde. De illustraties worden verzorgd door Karst-Janneke Rogaar, bekend van het kinderboekenweekgeschenk 2015 en onder meer van de boeken van Simon van der Geest en Frank Groothof.

Tot aan verschijnen is het boek te bestellen voor € 17,50 bij nino kinderboeken.