Tag Archief van: stilte

, , , , ,

Opleiding Anaya Shinrin Yoku Natuurgids van start in september 2023

In september 2023 start weer een opleiding tot Anaya Shinrin Yoku Natuurgids. Heb je interesse? Laat het dan gerust weten. Er zijn nog enkele plekken vrij. (NB wie zich voor 1 juni 2023 inschrijft krijgt een korting van 50 euro op het totaalbedrag).

Deelnemers die je voorgingen zeiden onder andere over de opleiding:

De opleiding tot Shinrin yoku gids heeft me in mijn werk als biophilic/ natuurlijk ontwerper veel meer verdieping gebracht dan ik had verwacht. Nu pas snap en voel ik wat werken met de natuur inhoudt. Pas als je je eigen connectie met de natuur hebt verstevigd kun je écht werken vanuit je kern. Hier zijn mijn ontwerpen beter door geworden (ik ‘snap’ de omgeving beter) en kan ik veel gemakkelijker de noodzaak ervan overbrengen aan opdrachtgevers, klanten. Het heeft mijn basis enorm verstevigd niet alleen als ontwerper, ook als mens. Beitske is een hele fijne persoon die me op dit pad heeft begeleidt. Haar open houding geeft ruimte aan alles wat er is en alles mag zijn. Ze is een goede observator die tijdens de individuele coachingssessies de vinger precies op de plek weet te leggen, zonder dat het zeer doet. Hierdoor leer je jezelf beter kennen. Tijdens de coachingssessies hebben we ook besproken hoe ik het bosbaden/ contact met natuur in mijn werk kan toepassen. Die combinatie van zelfontwikkeling en praktisch aanpakken vond ik super fijn. Beitske is naar mijn idee ook een perfecte balans tussen spiritualiteit en nuchterheid. Deze opleiding is dus niet alleen geschikt om Shinrin Yoku gids te worden, je leert veel meer dan dat! Laura Vaessen, interieur ontwerper, biophilic design

Wat ben ik blij en dankbaar dat ik bij Anaya Academy de opleiding heb gevolgd. Naast alle uitgebreide kennis die Beitske overdraagt was het een prachtige reis samen met haar en de andere deelnemers. Ik heb me leren onderdompelen in de natuur, vele elementen en seizoenen kunnen ontdekken en beleven, door er helemaal in te ZIJN. Beitske begeleidt dit op een prachtige, rustige en liefdevolle manier. Het heeft mij als mens veel verdieping gegeven en als professional (trainer/coach) een mooie nieuwe richting. Ik plant graag zaadjes bij anderen om hen te laten bewegen naar hun ware essentie. In ieder traject dat ik aanbied zit een sessie in de natuur. Hetgeen ik bij Beitske geleerd en ervaren heb is van onschatbare waarde. Een aanrader voor iedereen die meer wil verbinden met de (of zijn/haar) natuur. Voor zichzelf en/of om anderen te inspireren! Anne Verbakel, trainer/coach

, ,

Mooie recensie van de Nederlandse Bibliotheken

”De verhalen zijn diepzinnig en poëtisch geschreven. De verhalen nodigen zich echt uit om gelezen te worden en om er daarna op te reflecteren.  Bovendien is er een hoofdstuk aan gewijd hoe je dit boek ook professioneel in kunt zetten bij begeleiding, therapie, coaching, meditatielessen en bij bijzondere gebeurtenissen zoals huwelijk, geboorte en overlijden. Het boek is geïllustreerd met zwart-wittekeningen.”
– Uit een recensie van NBD Biblion, 2022

, , ,

Bosbaden een nieuwe trent?

Al weer even geleden mocht ik Harm Edens (bekend van onder meer Dit was het Nieuws) onderdompelen in een bosbad. Omroep Gelderland zond het bosbad uit. Zie voor meer info: Bosbaden een nieuwe trend?

de hoop van het niet-weten

‘Komt er nu een derde wereldoorlog?’ vroeg mijn dochter een paar dagen nadat Trump de verkiezingen had gewonnen.

Ik was even stil.

‘Nee, nu niet,’ zei ik,  en dacht snel na, ik wilde haar een eerlijk antwoord geven, die vraag had ook door mijn hoofd gespookt en in de media was er hier en daar zelfs al over gespeculeerd, ze keek mij ongeduldig aan, ik moest snel antwoord geven wilde ze mijn antwoord nog geloofwaardig vinden, ‘ we weten het niet,’  zei ik snel, ‘niemand weet wanneer er een oorlog komt, begint of eindigt.’

Het niet-weten gaf een opluchting. Dat wat ik snel even had gezegd, gaf ineens heel veel ruimte. Ik hoefde geen antwoord te geven. Ik wist het antwoord niet.

Misschien zo dacht ik even later toen zij al weer buiten aan het spelen was, ligt in het niet-weten ook de mogelijkheid om ons een houding te geven ten opzichte van de ontwikkeling in de wereld. Niet een niet-weten van de kop in het zand, maar een niet-weten waarin dus ook nog het tegenovergestelde mogelijk is.

Waarin het doemscenario zoals dat de afgelopen tijd herhaaldelijk over ons is afgekondigd niet per definitie al gewonnen heeft, waarin we niet fatalistisch ons lot hoeven af te wachten, waarin we niet bang hoeven te zijn maar deze angst juist omzetten in mogelijkheden. In perspectief.

Het Institute for Advanced Study in Princeton (waar Robbert Dijkgraaf de scepter zwaait – bekend van DWDD colleges) is niet zozeer fascinerend om de grote denkers die er hebben gezeteld zoals Albert Einstein en Kurt Gödel maar vooral om de tijd en ruimte die er aan wetenschappers wordt gegeven om tot nieuwe inzichten te komen. Ze mogen er zoveel boswandelingen maken als ze willen, ze mogen lanterfanten, muziek maken. Er zijn geen verwachtingen, niemand wordt ergens op afgerekend. Er is een vrije ontdekkingsruimte waar ze als spelende kinderen samen zijn.

Albert Einstein (1879 – 1955)

Het zijn immers de momenten van vrije ruimte waarin nieuwe inzichten opborrelen en er nieuwe ontdekkingen worden gedaan. Het zijn met andere woorden de parels van het niet-weten die tot grote ontdekkingen en nieuwe wereldbeelden leiden.

Misschien kunnen we zelf een kleine IAS-Princeton met ons meedragen en het niet-weten omarmen. Door stil te vallen, boswandelingen te maken, door te lanterfanten, door samen te zijn en te praten zonder dat we van tevoren al hebben bepaald wat het doel of de uitkomst van het gesprek zou moeten zijn. Misschien dat we zo zonder dat we het weten een nieuwe weg in slaan, een weg richting begrip, vrede en hoop in plaats van weerstand, destructie en chaos.

We hoeven daarvoor niet te wachten op wat de huidige of toekomstige wereldleiders te zeggen hebben of welke berichten ons via de media bereiken. We kunnen daarvoor zelf in actie komen.

Door ons zelf de ruimte te geven om te ‘spelen’, ons niet te laten verstrikken in het idee dat de wereld gekanteld is en de toekomst al bepaald.

We kunnen namelijk ieder moment van de dag onze eigen vrije ruimte innemen, het niet-weten omarmen, vertrouwen op wat het zal brengen en zo wellicht zonder dat we het weten de toekomst mede vorm geven.